W uprawie papryki pierwsze kłopoty pojawiają się już podczas produkcji rozsady. Trudno jest utrzymać odpowiednią temperaturę powietrza, podłoża, a także i wilgotność substratu. Często młode rośliny są późno pikowane, producentom nie udaje się ich posadzić w odpowiednim terminie tj. po 6-8 tygodniach, gdyż pogoda wiosną jest nieprzewidywalna. Te czynniki powodują wydłużenie czasu aklimatyzacji i skutkują nierównymi wschodami oraz opóźnieniem plonowania. Rośliny papryki z reguły potrzebują trzech tygodni na aklimatyzację. Chłody (w uprawie tej rośliny to temperatury poniżej 15ºC) lub też upały zaburzają prawidłowy wzrost i rozwój roślin papryki na plantacji. Jedną z metod pomagającym roślinom papryki w aklimatyzacji, jest stosowanie biopreparatów zawierających w swym składzie mikroorganizmy.

Rola mikroorganizmów w uprawie papryki

W uprawie wszystkich roślin niezwykle istotną rolę odgrywa ryzosfera. Jest obszarem, z którego system korzeniowy pobiera wodę i składniki odżywcze. W tej strefie dochodzi do kluczowych interakcji pomiędzy korzeniami a mikroorganizmami. Bardzo korzystnie rośliny papryki reagują, gdy w ryzosferze roślin znajdują się grzyby mikoryzowe, bakterie z grupy PGPR (Plant Growth Promoting Rhizobacteria) oraz grzyby z rodzaju Trochoderma spp.

Grzyby mikoryzowe mają za zadanie zasiedlać i wnikać do komórek korzenia roślin, co pozwala im korzystać z cukrów, które udostępniają im rośliny. W zamian za to zwiększają powierzchnię chłonną korzeni ułatwiając im pobieranie składników pokarmowych, głównie fosforu, azotu, potasu, wapnia, a także mikroelementów oraz wody z głębszych warstw gleby. Papryka dzięki temu lepiej znosi okresowe niedobory wody, ale także wykazuje zwiększoną odporność na inwazje patogenów odglebowych. Dodatkowo grzyby mikoryzowe z rodzaju Glomus spp. poprawiają właściwości fizyczne gleby produkując glomaliny – związki zwiększające trwałość agregatów glebowych oraz chroniące składniki pokarmowe przed wymywaniem w głębsze, niedostępne dla roślin warstwy gleby.

Z kolei bakterie ryzosferowe (PGPR) odpowiadają w glebie m.in.: za rozpuszczanie uwstecznionego fosforu, wiązanie azotu atmosferycznego, produkcję hormonów roślinnych oraz specyficznych związków o zdolnościach do kompleksowania składników pokarmowych, przez co są one łatwiej dostępne dla roślin. Do tej grupy zaliczamy między innymi: Bacillus subtilis, Bacillus licheniformis, Bacillus megterium, Azospirillum brasilense, Azotobacter chroococcum czy Pseudomonas fluorescens.

Grzyby z rodzaju Trichoderma spp. mają zdolność do rozkładu materii organicznej w glebie, biosyntezy wielu cennych substancji o działaniu biostymulującym wzrost i rozwój systemu korzeniowego roślin. Tworzą naturalną barierę utrudniającą rozwój patogenów odglebowych. Trichoderma spp. wprowadzone do środowiska glebowego szybko kolonizują przestrzeń ryzosferową, tworząc roślinie optymalne warunki do prawidłowego rozwoju.

Redukcja stresu w uprawie papryki

Przy intensywnej uprawie papryki, stosowaniu dużych ilości nawozów i środków ochrony roślin, warto sięgnąć po produkty zawierające w swoim składzie ważne dla roślin mikroorganizmy, aby poprawić efekty plonu zarówno pod względem jego ilości, jak i jakości. Przykładem może być zastosowanie mikrobiologicznych stymulatorów, które zawierają zestaw wyselekcjonowanych bakterii oraz grzybów ryzosferowych.

Producenci papryki coraz lepiej radzą sobie z trudnymi do przewidzenia w naszym klimacie warunkami pogodowymi w nieogrzewanych tunelach i później w otwartym gruncie. Jednak stres po wysadzeniu rozsady jest duży. Proces aklimatyzacji trudny, dlatego warto stosować preparaty zawierające mikroorganizmy. Zaleca się ich zastosowanie już od momentu rozpoczęcia produkcji rozsady i później w trakcie wegetacji. Szczególnie powinno się je stosować na gorszych stanowiskach, przed oraz po wysadzeniu roślin do gruntu. Należy jednak pamiętać, iż efekt działania tego typu biopreparatów – mikrobiologicznych stymulatorów jest ściśle uzależniony od nawiązania relacji mikroorganizmów z systemem korzeniowym roślin, stąd niezbędne jest staranne i zgodne z instrukcją wykonanie zabiegów związanych z ich stosowaniem. Potrzebują one między innymi płytkiego wymieszania z glebą oraz deszczowania plantacji tak, aby wprowadzić mikroorganizmy w okolice systemu korzeniowego. Podobny efekt uzyska się wykonując zabiegi tuż przed spodziewanym deszczem lub w czasie mżawki. Zastosowanie takiej technologii gwarantuje bardzo dobre odżywienie roślin, nie tylko poprzez wsparcie pobierania składników pokarmowych, ale także i wzmożoną syntezę wielu związków bioaktywnych oraz hormonów, które stymulują wzrost roślin. Biopreparaty nie tylko indukują naturalną odporność roślin, ale także ograniczają rozwój chorób odglebowych. Z dostępnych na rynku produktów warto rozważyć wybór takiego, który dodatkowo wzbogacony został o szczepy Bacillus megaterium. Bakterie te posiadają zdolność do przekształcania fosforu zablokowanego w glebie do form, które rośliny mogą szybko i efektywnie pobrać. Dlatego warto zastosować biopreparat, który oprócz ograniczenia rozwoju odglebowych chorób grzybowych oraz wielkości i jakości plonu, dodatkowo wspiera procesy udostępniania fosforu niezbędnego roślinom w całym okresie wegetacji.

Anna Rogowska